Historia Gdańskich Domów dla Dzieci sięga roku 1892, kiedy to na terenach należących do parafii św. Ignacego Loyoli powstał Sierociniec prowadzony przez siostry Boromeuszki. Do 1945 roku był prowadzony przez zakonnice, a od 1 września 1945 roku powstał tu państwowy Dom Dziecka w Gdańsku. W 1945 roku Dom Dziecka był jednym z nielicznych ocalałych budynków w Gdańsku dzięki proboszczowi miejscowej parafii, ks. Dannekenowi, który znał język rosyjski i uratował budynek wstawiając się za dziećmi u dowódców armii radzieckiej. W pierwszych latach powojennych w Domu zamieszkiwały sieroty pochodzące z rodzin polskich, niemieckich, żydowskich, które utraciły rodziców najczęściej w wyniku działań wojennych.
Do 2007 roku Dom funkcjonował z większymi i mniejszymi zmianami w budynku przy ul. Brzegi 55.
W 2007 roku rozpoczął się program restrukturyzacji, który doprowadził do powstania sześciu placówek: pięciu socjalizacyjnych zamieszkiwanych przez 14 dzieci oraz jedną specjalistyczno-terapeutyczną dla 8 podopiecznych. W starym budynku w chwili obecnej mieści się administracja Gdańskich Domów dla Dzieci
W chwili obecnej nasze dzieciaki zamieszkują nowe budynki w małych grupach w warunkach możliwie jak najbardziej zbliżonych do rodzinnych.
Bardzo duży nacisk kładziemy na wypoczynek naszych podopiecznych, który jest podstawą dla ich prawidłowego rozwoju psychicznego. Dużą zasługą zarówno wychowawców jak i naszych Przyjaciół jest pozyskiwanie wśród sponsorów funduszy na organizacje wypoczynku zimowego i letniego dla naszych podopiecznych. W okresie wakacji letnich i zimowych spędzały czas w górach, nad jeziorami oraz nad morzem. Dzieciaki potrafią być bardzo wdzięczne za okazane im dobro i serdeczność.
Również dzięki naszym przyjaciołom możemy corocznie organizować Plenerowy Przegląd Teatralny, podczas którego dziecięce grupy teatralne prezentują swój dorobek. Zaproszeni goście mogą cieszyć się nie tylko wspaniałymi występami ale też mnóstwem atrakcji na świeżym powietrzu.